Deel 1

Het begin

Aan bet einde van de zestiger jaren werd het elitaire karakter, dat toen aan het imago van de tennissport kleefde, steeds verder naar achter gedrongen. De sport werd steeds toegankelijker voor de “gewone man”.
Zo kwam het dat ook in de dorpen in de omgeving van de gemeente Bakel en Milheeze, de tennissport meer en meer in de belangstelling kwam en dat voor de beoefening daarvan in de meeste gemeenten een tennisvereniging werd opgericht en van overheidswege banen aangelegd.

Door de uitbreiding van met name de kern Bakel in die periode en de daarmee gepaard gaande toename van de bevolking, ontstond ook in de gemeente Bakel en Milheeze de behoefte aan een tennisvereniging.

In het toenmalige parochieblad “Rondom de Toren” werd op 5 februari 1971 de belangstelling gepolst. Ongeveer 40 personen gaven te kennen belangstelling te hebben om lid te worden van een tennisvereniging. Dit werd door de initiatiefgroep voldoende geacht om haar aktiviteiten verder door te zetten.

Op verzoek van het toenmalige gemeentebestuur, onder aanvoering van burgemeester H. Ophey, werd een aktiecomite gevormd bestaande uit Mw. R .Gerrits en de heren F. Schild, J. Smetsers en J. Weernink, om te proberen een vereniging van de grond te krijgen.

Deze personen zijn met veel enthousiasme aan de slag gegaan en reeds op 5 april 1971 werden de kandidaatleden en belangstellenden uitgenodigd voor een tennispropagandaavond in zaal Vermulst. Op die avond is door de heer Roels van de vereniging voor tennis-parkdirecties gesproken over tennistechniek, taktiek en de bijbehorende spelregels. Daarnaast werd er een film vertoond over de techniek van het tennis en een wedstrijd tussen Santana en Laver. Wie kent ze nog?
De avond was een dermate groot succes, dat zich spontaan 85 aspirantleden aanmeiden. Daarom werd besloten snel een oprichtingsvergadering uit te schrijven en zo gebeurde het dat al op 26 april 1971 tot de definitieve oprichting van een tennisvereniging werd besloten en het oprichtingsbestuur gekozen.
Daarmee was een tennisvereniging in Bakel een feit.

Het eerste bestuur kreeg de opdracht mee de vereniging vorm te gaan geven en in samenwerking met het gemeentebestuur te komen tot realisatie van een tweetal banen.
Dit bestuur bestond uit de dames R. Gerrits penningmeester en M. Lievenoogen lid en de heren F. Schild voorzitter, J. Weernink secretaris en A. Kerbusch lid.

Ook het gemeentebestuur was al voortvarend aan het werk gegaan en stelde op 18 mei 1971 de gemeenteraad voor een krediet van f.27.474,— beschikbaar te stellen voor de aanleg van twee tennisbanen voorzien van een bitumen speelveld. Het college was blijkens het voorstel van mening dat de aanleg noodzakelijk was ter vervolmaking van de sportaccommodaties in Bakel.
Nadien zijn er, tengevolge van de toename van de sportbeoefening, nog vele aanpassingen doorgevoerd op het sportpark Geneneind.

Het duurde ondanks de voortvarende start toch nog tot de ledenvergadering van 6 maart 1972 dat het bestuur tot haar genoegen, aan de leden kon mededelen dat met de daadwerkelijke beoefening van de sport kon worden begonnen.
Daarnaast werden op deze avond een aantal formele besluiten genomen zoals de vaststelling van het huishoudelijk reglement, reglement van orde, goedkeuring huurkontrakt van de banen en werden de kontributiebedragen vastgesteld op f.70,— per lid, f. 120,— per echtpaar en f .40,— per jeugdlid.

In het voorjaar van 1972 werden, zij het nog aarzelend, de eerste ballen op de banen aan het Geneneind geslagen.

De beginselen van het tennis, voor zover men die nog niet machtig was, werden in het eerste jaar bijgebracht door de heer J. Palar, die zich erg betrokken voelde bij de vereniging. Jammer genoeg moest hij zich in 1973 op medische gronden terug trekken. Zijn taak werd overgenomen door Mw. J. Klaasen die eind 1974 in verband met verhuizing naar elders gedwongen werd met haar werkzaamheden te stoppen. Gedurende de twee volgende jaren waren afwisselend de heer A. v.d. Vorst uit Geldrop en Mw. Lieuwma uit Beek en Donk als tennisleraar werkzaam bij de vereniging.
Voor degenen die al lange tijd lid zijn, zijn dit bekende namen die aan hen de eerste vaardigheden van de tennissport hebben bijgebracht.
Eind 1973 werd het oprichtingsbestuur vervangen door een definitief bestuur dat de vereniging van een meer formele structuur moest voorzien en de organisatie verder vorm moest gaan geven.
Het bestond uit A. v.d. Broek voorzitter, J. Weernink secretaris, Mw. R. Gerrits penningmeester, P. Aarts algemene zaken, H. Dekkers technische commissie, Mw. M. Lievenoogen materiële zaken en Mw. R. Ophey jeugdzaken.

De eerste commissie die ingesteld werd was de technische commissie en bestond naast H. Dekkers als bestuurslid uit Mw. T. Rabelink en de heren A. Gerrits en R. v.d. Heuvel.

In 1974 ging de eerste onderlinge competitie van start waar voor een grote belangstelling bestond. Er hadden zich 19 dames, 24 heren, 10 meisjes en 12 jongens aangemeld.

De banen werden aangeduid als baan West (baan 1) en baan Oost (baan 2).

Er werd, zoals nu nog steeds, gespeeld in poules met promotie en degradatie en ook het toen gehanteerde reglement is ook later grotendeels in tact gebleven.

In 1989 was het aantal deelnemers al opgelopen tot 127 en in 1995 tot 190 senioren incluis de mix-competitie en 65 junioren.

Hoe is de vereniging aan de naam gekomen

Door het bestuur werd aan de leden gevraagd suggesties in te dienen voor een naam van de vereniging. Uit de vele ingekomen suggesties stelde het bestuur voor om de vereniging in het vervolg Tennisvereniging “De Sprenk” te laten heten, dit voorstel werd door de leden overgenomen. Het was enigsinds gedurfd omdat de naam geen directe relatie had met de tennissport. Maar in de loop van de jaren is T.V. "De Sprenk", in de gemeenschap en binnen de tennissport, een begrip geworden en dus is de keuze die toen gemaakt werd volledig geaccepteerd.
De naam vindt zijn oorsprong in de benaming van een watergang die vroeger in de onmiddellijke nabijheid van de plek waarop het tennispark is aangelegd was gelegen.

De ontwikkeling in de eerste jaren

Na de ingebruikname van de banen werd als schuilvoorziening een schaftwagen geplaatst. Al snel genoeg bleek dat deze in het geheel niet geschikt was voor de beoefening van verenigingsaktiviteiten.
Via bemiddeling werd er door een bevriende relatie een schaftkeet beschikbaar gesteld die door enkele leden tot een bruikbaar “tennispaviljoen" werd ingericht. Dit paviljoen bestond uit een verblijfsruimte voorzien van een aanrecht, die na een verbouwing bij een van de leden overtollig was geworden, een toilet en twee ruimtes die multifunctioneel gebruikt werden en dienst deden als kleedgelegenheid, bergruimte en kinderslaapkamer. 

Uiteraard werd er tijdens de aktiviteiten gezorgd voor een natje en droogje in de vorm van koffie, bier en fris.
Dat het verteer en de behoefte daaraan in die tijd alsmaar toenam blijkt uit het schrijven van 29 september 1974 aan het college van burgemeester en wethouders gericht, waarin verzocht wordt om de benodigde verkoopvergunningen.

De omzetten die in die jaren gehaald werden lagen tussen de f.1.000,— en f. 1.500,— en werden als hoog ervaren.

Uitbreiding tennispark

Het ledental steeg in de beginjaren erg snel van 99 eind 1973 naar 134 eind 1974. De toename van het ledental noopte het bestuur om bij de gemeente een aanvraag in te dienen het aantal tennisbanen uit te breiden. Op 29 september 1974 werd daartoe een formeel verzoek gedaan.

Tegelijkertijd ontspon zich de discussie van welk materiaal het speelveld van deze banen moest worden voorzien.

In deze discussie kwamen twee elementen steeds naar voren, de onderhoudstoestand van de bestaande banen en de blessuregevoeligheid.

De in gebruik zijnde banen vertoonde toen al slijtage aan het speelvlak in de vorm van scheuren en na een regenbui trad piasvorming op tengevolge van aanwezige verzakkingen en daar bij kwam nog dat de baan na een regenbui te glad was om deze te bespelen.

Daarnaast kwam ook heel sterk de blessuregevoeligheid aan de orde die zeker op oudere leeftijd zou gaan optreden. Hierover is toen veel informatie ingewonnen bij verschillende instanties.

Ook in vakbladen werd hieraan vanuit verschillende disciplines uitvoerig aandacht geschonken. 
Een voordeel van bitumen banen was echter dat ze onderhoudsarm zijn, dus geen slepen e.d. en dat er ook gedurende de winter periode op getennist kon worden. In die tijd waren in de regio nog geen tennishallen om in de winterperiode de tennissport binnen te kunnen beoefenen.

Tijdens de algemene ledenvergadering van 3 november 1974 in zaal P. van der Horst werd aan de leden een discussienota voorgelegd ter bepaling van het beleid voor de toekomst.
Hierbij kwam ondermeer aan de orde de uitbreiding met 2 banen, de dekking van de lasten daarvan, de rechtspersoonlijkheid, aansluiting bij de KNLTB en het het jaarprogramma voor 1974.

Door de vergadering werd ingestemd met de uitbreiding van het park met twee banen en de financiële konsekwenties daarvan.

Vanwege de kontinuiteit werd wederom voor een bitumen speelvlak gekozen.

Op 14 mei 1975 werd door het college aan de raad het voorstel gedaan om f. 69.250,— beschikbaar te stellen voor de aanleg van twee banen. Het duurde echter nog tot 1976 vooraleer hiervan gebruik kon worden gemaakt.

Baanreglement

Om de druk op de banen te verlichten en iedereen te kunnen laten tennissen, werd een baanreserveringssysteem in het leven geroepen, compleet met reglement. Dit moest ingaande 1977 voor een betere regulering van de baanbezetting zorgen.
Het was even wennen dat men door wachtende leden, na het verstrijken van de speeltijd van een half uur, van de baan gezet kon worden.
Een belangrijk en discutabel artikel was en is de zgn. 10 minutenregel. Als de baan 10 minuten voor het verstrijken van de speeltijd niet bezet is mag deze betrokken worden bij de volgende reserveringstijd.

Jaarfeest

Vanaf 1974 wordt er elk jaar aan het einde van het seizoen een feestavond georganiseerd.
Omdat de vereniging in de beginjaren niet de beschikking had over een eigen kantine, werd naar een geschikte locatie gezocht.
In overleg met de Stichting Samenlevingsopbouw kon gebruik worden gemaakt van de blokhut die op de toen nog onbebouwde Speelweide stond. Op 8 September 1974 werd daar de eerste feestavond gehouden.
In de blokhut was een open haard aanwezig die gelijktijdig dienst deed als verwarming en bijdroeg aan een gemoedelijke sfeer. Daarnaast werd het geheel aangekleed met slingers, feestverlichting en de muziek werd geregeld middels grammafoonplaten.
De middag was voor de jeugd en s’ avonds voor senioren.
Omdat de feestavond als afsluiting van het seizoen werd gezien werden de de clubkampioenen gehuldigd en de prijzen uitgereikt.

Tijdens de eerste feestmiddag en -avond was het verteer als volgt:

• 2 vaten bier
• 2 kratten 7-up
• 2 kratten cola
• 7 flessen sherry
• 12 flessen rosé
• 15 glazen stuk

Het ging er erg ongedwongen aan toe, ieder bediende zichzelf.
De entreeprijs bedroeg f. 3,50. De hartige hapjes voor later op de avond moesten door ieder bij afname afzonderlijk worden betaald, zo is in de verslaglegging vastgelegd.
Het opruimen van de blokhut op de volgende dag en daarbij het legen van het laatst aangesloten vat zorgde ervoor dat er op de volgende dag opnieuw gefeest werd.
Zo gebeurde het ook in de eerstvolgende jaren van het bestaan van de vereniging.
Omdat de blokhut niet meer voldeed en ging verdwijnen werd in 1976 en 1977 de feestavond gehouden in Herberg Grotels Hof.
Vanaf 1978, het jaar waarin een eigen accommodatie tot stand kwam, wordt de jaarlijkse feestavond gehouden in de kantine.
De prijzen van de clubkampioenschappen worden sedertdien direct na afloop van de finalewedstrijden uitgereikt

De jaren 1976 tot 1980

Deze jaren zijn erg belangrijk geweest voor de ontwikkeling en verdere groei van de organisatie van de vereniging.
Tengevolge van het vertrek van de voorzitter A. v. d. Broek en Mw. R. Ophey veranderde het bestuur van samenstelling.

Met ingang van 1976 bestond het bestuur uit:

• P. Aarts, voorzitter
• H. Dekkers, vice-voorzitter en algemene zaken
• J. Weernink, secretaris
• R. Gerrits, penningmeester
• F. Boon, technische commissie
• W. de Leeuw, jeugdzaken
• T. v. Schijndel, materiële zaken

Dit bestuur ging enthousiast aan de slag en begon met het formeren van commissies die belast werden met de uitvoering van bepaalde werkzaamheden.
Zo kreeg de technische commissie de opdracht tot het organiseren van alle tennisaktiviteiten binnen de vereniging, in beginsel behoorde daartoe ook de aktiviteiten voor de jeugd.
De commissie organiseert de clubkampioenschappen, gezelligheidstournooien, uitwisselingen, regelde bij de KNLTB de competitieaangelegenheden en bepaalt de speelsterkte van de leden.
Al in 1978 bleek dat het beter was de jeugdbelangen in een afzonderlijke commissie onder te brengen die met name de zaken voor de jeugd moest regelen. Naast de aktiviteiten die ook de TC voor senioren behartigde, is een belangrijke taak het organiseren van de training en het regelmatig onderhouden van contact met de trainer.

Omdat er behoefte was aan een meer definitief verenigingsgebouw voorzien van een kantine en kleedaccommodatie werd er een Paviljoen en Ontspanningscommissie in het leven geroepen, die belast werd met de exploitatie van het paviljoen.

Op verzoek van het bestuur namen in 1978 een aantal leden het initiatief om een clubblad in het leven te roepen, waarin periodiek alle mededelingen werden opgenomen die van belang zijn voor iedereen om te weten en fungeert als contactblad tussen de leden onderling.

Op 8 december 1975 vond een oriënterend gesprek plaats met de secretaris van het district Noord-Brabant de heer H. Habing en de voorzitter van de commissie wedstrijdtennis de heer W. Klaassen.
Het doel van deze bijeenkomst was om helderheid te verkrijgen over wat de voor- en nadelen zouden zijn van aansluiting van de vereniging bij de tennisbond en wat de voorwaarden waren om deel te nemen aan de KNLTB-competities.
Tevens kwam de vraag op tafel of onze banen wel aan de voorwaarden voldeden om competitie te spelen, de andere parken in de regio kende veelal gravel als speelondergrond.
Een uitvloeisel van dit gesprek is geweest dat door de vereniging een verzoek bij de KNLTB werd ingediend om toegelaten te worden. Bij schrijven van 23 februari 1976 deelde de KNLTB mede dat onze verening als voorlopig erkende vereniging was toegelaten hetgeen inhield dat per 1 oktober 1976, na de bondsledenvergadering, de definitieve erkenning zou worden verkregen.

In verband met aan te gane verplichtingen in het kader van de bouw van een paviljoen en de verschuldigde huur van de banen, waarmee aanzienlijke bedragen waren gemoeid, was de verkrijging van rechtspersoonlijkheid dringend noodzakelijk.
Tot op dat moment waren de bestuursleden hoofdelijk aansprakelijk voor de verplichtingen die zij als vertegenwoordiger van de vereniging waren aangegaan.
Nadat de ledenvergadering op 25-11-1975 akkoord was gegaan met de voorgelegde statuten, moesten deze tengevolge van het gewijzigde verenigingsrecht op 16-12-1976 opnieuw worden vastgesteld. Eindelijk konden deze op 25-1-1977 notarieel worden gepasseerd, waarmee de vereniging een rechtspersoon was geworden.

Technische commissie

Zoals reeds eerder beschreven zijn al vanaf de oprichting van de vereniging enkele personen belast met de organisatie van tennisaktiviteiten.
In 1974 werd echter officieel een Technische Commissie ingesteld die tot taak kreeg de organisatie van het tennistechnische deel voor haar rekening te nemen. De bevoegdheden zijn formeel geregeld in het huishoudelijk reglement, dat gelijk met de statuten is vastgesteld.
Dat betekent dat deze commissie belast is met het bepalen van de speelsterkte, de competitieopstelling, organisatie van clubkampioenschappen en andere evenementen.

In de loop van de jaren is er een diversiteit aan evenmenten ontstaan zoals het openingstournooi, onderlinge competitie, mixed competitie, uitwisselingen, invitatietournooi, thuisblijverstournooi, echtparentournooi, clubkampioenschappen, snerttournooi, wintertournooien en zo zijn er in de loop van de jaren nog wel een aantal geweest.

Omdat in de beginjaren de tennissport nog in opkomst was, werden er nog nauwelijks tournooien georganiseerd. Als voorloper op tournooien werden er tussen verenigingen uitwisselingen georganiseerd. Zo heeft onze vereniging regelmatig wedstrijden gespeeld tegen de verenigingen Liessel en Gemert.
Bij het toenemen van competitie en tournooien namen dit soort evenementen af.
Daarnaast zorgt de commissie ervoor dat de spelregelkennis binnen de vereniging op peil blijft door het organiseren van scheidsrechtercursussen. In 1977 namen de eerste 9 leden deel aan een cursus verenigingsscheidsrechter in Aarle-Rixtel. Een aantal van deze deelnemers treft U nu nog steeds op de stoel tijdens de aktiviteiten.

Toen in de loop van de tijd bleek dat er een duidelijk verschil was tussen de behartiging van de belangen voor de jeugd en de senioren is de taak voor het jeugdonderdeel overgenomen door een afzonderlijke jeugdcommissie.

Speciaal voor de belangenbehartiging van de competitiespelers heeft nog enige tijd een commissie wedstrijdtennis gefunctioneert, die zorgde voor trainingsfaciliteiten, oefenwedstrijden en de samenstelling van de zondagteams.
Toen de behoefte daaraan minder werd is deze commissie opgeheven.

In de loop van de jaren hebben de volgende personen zitting gehad in de technische commissie: