Deel 3

Competitie

Omdat in 1976 de uitbreiding van de speelcapaciteit tot 4 banen gereed was gekomen en de vereniging bij de KNLTB werd toegelaten, werd ook ingeschreven voor deelname aan de competitie. In het eerste jaar speelden er twee teams mee in de zondagcompetitie van de KNLTB.
Competitiespelen was toen nog een bijzonder gebeuren, het was niet alleen het zich meten met een tegenstander maar ook proberen om er voor iedereen een gezellige dag van te maken.
Om 10.00 uur in de ochtend werd begonnen met het spelen van 4 enkelpartijen, daarna werd er uitgebreid gepauseerd waarbij de tegenstander een lunch werd aangeboden die gezamelijk werd genoten en niet zomaar een, neen daar hoorde tenminste soep en een uitsmijter bij. Als iedereen dan voldaan de tafel had verlaten moesten er nog 4 dubbelspelen worden afgewerkt. Dit was een hele ervaring voor degenen die het eerste jaar de vereniging vertegenwoordigde in de landelijke competitie voor mix-teams.
In 1977 nam het aantal deelnemende teams fors toe mede omdat er ook gebruik werd gemaakt van de deelname aan de competitie binnen de kring Eindhoven, dit werd mogelijk gemaakt door de uitbreiding van het aantal banen in dat jaar.
In dat jaar speelden er eveneens 2 mix-teams op landelijk nivo en in het district 2 damesteams op donderdag, 2 herenteams op zaterdag en drie juniorenteams op zaterdag.
In 1978 melden zich de eerste kampioenen.
Van de 9 teams die in 1978 aan de competitie meededen werden er 4 direct kampioen, dat was een geweldig resultaat en een stimulans om op de ingeslagen weg door te gaan. Tevens had de uitvoerige publiciteit die toen door de krant werd opgenomen een toevloed van leden tot gevolg, want al in 1978 werd het aantal van 300 leden bereikt en was een ledenstop noodzakelijk.

De teams die in 1978 kampioen werden waren:
Het 1e mix-team bestaande uit Lia Linders, Ineke Vermeulen, Ger Dirks, Tonny van de Elzen en Maarten Linders. Na in 1977 reeds gepromoveerd te zijn, promoveerde dit team in 1978 naar de 4e klasse.
In 1980 werd door dit team, in dezelfde samenstelling zelfs promotie naar de 3e klasse afgedwongen, waardoor in het volgende seizoen nog aantrekkelijker wedstrijden te zien waren op het park.
Het 1e heren-team bestaande uit Piet Aarts, Hans Dekkers, J. Kusters, Tjeu van Roy en Nico van de Wielen werd eveneens kampioen en promoveerde naar de 1e klasse.
Junioren t/m 17 jr. bestaande uit Marie-Louise de Leeuw, José Sleegers, Tjeu van Roy jr. en Mark Vesters werden kampioen, evenals de Junioren t/m 14 jr. bestaande uit Rian Bouw, Jacqueline de Leeuw, Richard Seelen en Wout Vermeulen.
In de latere jaren nam het aantal competitie spelende teams fors toe, in 1987 24 teams en in 1995 deden er zelfs 39 teams mee in enige door de KNLTB georganiseerde competitievorm.
Traditioneel werden de kampioenen na afloop van de competitie gehuldigd en in de bloemetjes gezet.

Dames 1

Een team dat in de afgelopen 25 jaar furore heeft gemaakt is het eerste damesteam. De prestaties van dat team mogen dan ook niet onvermeld blijven in dit blad.
De dames die van dit team deel hebben uitgemaakt hebben zich gedurende een groot aantal jaren in een grote belangstelling van de leden mogen verheugen. Iedereen was op donderdagavond benieuwd naar de prestaties die op die dag waren geleverd en werd er gespeculeerd of er al dan niet weer een kampioenschap inzat.
Want na enige jaren in de competitie te hebben meegedaan werd het team, bestaande uit Jo Brouwers, Riet Gerrits, Nelly Looymans, Bep Sengers en Ria van Tiel, in 1987 kampioen in de eerste klasse en werd na het spelen van promotiewedstrijden de overgangsklasse van de kring Eindhoven bereikt.
Op regionaal nivo is dit het hoogst haalbare, toch werd er ge streefd naar nog hoger. Ook dat gebeurde want in 1990 werd het team bestaande uit Ineke van de Hurk, Nelly Looymans, Bep Sengers en Ria van Tiel kampioen van de overgangsklasse en werd het gestelde doel de hoofdklasse, het tenniswalhalla van het district Noord-Brabant bereikt.
Het team kon zich met name in die periode verheugen in een grote belangstelling, een vaste kern van supporters was altijd bij de wedstrijden ter ondersteuning aanwezig.
In 1991 werd het hoogtepunt bereikt, want het team inmiddels aangevuld met Lia van Dijk, werd direct kampioen in de hoofd klasse en kon gaan strijden om het kampioenschap van Nederland.
Eerst werd door een overwinning op Philharmonie in Tilburg het kampioenschap van het district Noord-Brabant behaald. Het gevolg van deze overwinning was dat de weg in de richting van het landskampioenschap verder kon worden ingeslagen.
Een speciale VIP-bus werd ingezet om het team te vervoeren en zorgde mede voor een optimale voorbereiding voor de te spelen partijen. Als eerste werd Bruinisse met 4-2 geklopt en daarna Ede met dezelfde cijfers. De laatste ronde op weg naar het nationale kampioenschap werd afgewerkt in Velp waar in de halve finale met 5-1 werd gewonnen van Luctor et Emergo uit Almelo. Toen kwam de finale tegen Victoria uit Rotterdam, het werd een erg spannende aangelegenheid die uiteindelijk eindigde in een 3-3 stand en een gelijk aatal sets. Tengevolge van een lager aantal games dan Victoria werd de wedstrijd verloren. Veel leden hebben als supporter een groot deel van deze partijen bijgewoond en de spanning meebeleefd. Door de speelsters is dit als een geweldige steun ervaren.
Nog meer leden hebben het slotfeest in de kantine meegemaakt, waar de tweede plaats van Nederland werd gevierd alsof het een landskampioenschap was.
Het was een onvergetelijk seizoen.

Training

Met ingang van 1977 maakte ook de eerste full-time tennisleraar in de persoon van Dick Schouten zijn entree binnnen de vereniging. Omdat hij ook elders werkzaam was werd hij daarbij tijdelijk ondersteund door Ger Dirks.
Dit betekende extra aandacht voor de jeugd, met als gevolg verbetering van het spelpeil en intensievere begeleiding bij het spelen van competitiewedstrijden. Een en ander mede dankzij de instelling van een jeugdcommissie op dat moment, zoals elders beschreven. Beginnende leden werd hiermee een betere faciliteit geboden tot het volgen van tennislessen.
In de loop van 1981 nam Jan Krol een deel van de trainingsuren, van voornamelijk de jongste categorie, van Dick Schouten over.
Nadat Dick Schouten op 28-9-1982 zijn ontslag indiende bij de vereniging werd zijn taak volledig door Jan Krol overgenomen.
Gedurende de tijd dat Jan werkzaam is geweest voor De Sprenk, heeft hij een belangrijk stempel kunnen drukken op het spelpeil en de speelvreugde van de jeugd. Hij nam ook intensief deel aan overlegsituaties met jeugdcommissie en bestuur en drukte daarmee een belangrijk stempel op de organisatie van de jeugdaktiviteiten.
Omdat hij ingaande 1989 minder tijd had om de volledige training te verzorgen, werd Frank v. Kimmenade toegevoegd als verenigingstrainer.
Na 9 jaar moest Jan Krol zijn werkzaamheden bij De Sprenk beëindigen vanwege toename van andere aktiviteiten en werd Frank zijn opvolger. Deze nam vanwege positieverbetering alweer vrij snel, per 31-3-1991 zijn ontslag.
Henny van de Ven nam de werkzaamheden over en is tot op heden nog steeds de verenigingstrainer.
Om met name voor de jeugd ook gedurende de winterperiode faciliteiten te scheppen werd ingaande 1977 overgegaan tot het geven van tennislessen in overdekte accommodaties.
In het begin was dit de gymzaal in Bakel en voor de gevorderden werd de gelegenheid geboden in de ballonhal op De Braak in Helmond die op dat moment de enige overdekte tennisaccomodatie in de regio was. In november 1981 werd in Bakel sporthal De Beek geopend, waarmee de mogelijkheid werd geschapen om binnen Bakel in een meer geschikte accommodatie de training te verzorgen, omdat daarin 3 tennisbanen zijn opgenomen.
Nadat in de regio meer tennishallen tot stand kwamen werd daarvan in voorkomende gevallen eveneens gebruik gemaakt, dit betreft met name tennishal De Braak in Helmond en Racketsport in Deurne.

Uitbreiding tennispark

In de loop van de zeventiger jaren werd de tennissport steeds populairder, zo ook in Bakel. Het aantal leden bleef, mede tengevolge van de goede naam die de vereniging had opgebouwd in de loop der jaren, alsmaar stijgen en de wachtlijst werd alsmaar langer.
Met 300 leden en 4 banen werd al in 1978 het maximaal toelaatbare aantal bereikt, uitgaande van de normen die gehanteeerd werden.
Van de 300 leden, te verdelen in 165 senioren en 135 junioren, kwamen er 279 uit Bakel en 21 uit Milheeze en Rips.
Reeds in juni 1978 werden de eerste gesprekken geopend met het college van burgemeester en wethouders voor uitbreiding van het park, omdat het er naar uit zag dat in 1979 een ledental van 400 gehaald zou worden. Om iedereen voldoende gelegenheid te bieden de sport te kunnen beoefenen was uitbreiding van het aantal banen noodzakelijk.
In de discussie over de uitbreiding, kwam ook uitvoerig aan de orde of er verder gegaan moest worden met aanleg van verharde banen of dat overgestapt moest worden op gravel als speelondergrond.
In die tijd zijn daarover landelijk uitvoerige discussies gevoerd, waarbij naast het toekomstige onderhoud en de spel vreugde, ook het medische aspect de nodige aandacht kreeg.
Zo werd er op 23 november 1978 een officieel verzoek ingediend voor de aanleg van 4 gravelbanen en werd aandacht gevraagd voor de onderhoudstoestand van de verharde banen.
In de loop van 1979 hebben er diverse gesprekken plaatsgevonden op welke wijze een en ander gerealiseerd zou kunnen worden. Even is er zelfs sprake van geweest om elders een nieuw park aan te leggen. Uiteindelijk is ervoor gekozen om het bestaande parkeerterrein, recht tegenover de huidige kantine gelegen dat eveneens niet meer in de behoefte kon voorzien, op te heffen en daar voor de oudste bitumen banen te gaan gebruiken, mede omdat een opknapbeurt van deze banen erg veel geld zou gaan kosten.
Daardoor werd de nodige ruimte geschapen om 5 gravelbanen aan te leggen en een ruim parkeerterein te realiseren, waarbij de buitenmanege van de rijvereniging, gelegen tussen het tennispark en huidige hockeyveld, moest wijken.
Voor realisatie van het geheel stelde de gemeenteraad in maart 1980 een krediet van f.337.500,— beschikbaar, dat in juni door Ged. Staten werd goedgekeurd.
Tengevolge van de lange voorbereidingstijd was er inmiddels een wachtlijst ontstaan van 80 aspirantleden. Gelukkig werd de uitvoering welvarend ter hand genomen en nadat op 16 juni 1980 de eerste bouwbespreking had plaatsgevonden, werden medio juli de eerste banen al opgeleverd en konden nog voor het einde van het seizoen alle banen ingebruik worden genomen.
Het ledental steeg in 1981 direct in de richting van 400, rekening houdend met het normale verloop melden zich toen 125 nieuwe leden aan, hetgeen veel betekende voor de organisatie binnen de vereniging en deden er ineens het dubbele aantal t.w. 19 teams mee in competitieverband.
Besloten werd de officiële opening te doen plaatsvinden, gelijk met de viering van het 10-jarig bestaan van de vereniging, op 7 juni 1981.
In 10 jaar tijd is er veel tot stand gebracht, er is een vereniging ontstaan van 400 leden, 7 tennisbanen, een paviljoen voorzien van een kantine en kleedaccommodatie en een goede organisatie. Het was dan ook een grote voldoening voor het toenmalige bestuur en leden, dat er binnen een tijdsbestek van 3 jaar wederom een grote gebeurtenis kon plaatsvinden op het tennispark.
Burgemeester G. Martijn verrichtte op 7 juni 1981 de officiële daad door ten overstaan van een groot aantal junioren en in aanwezigheid van veel belangstellenden, het oefenkanon in werking te stellen om daarmee het sein te geven dat de banen ingebruik konden worden genomen.
Daarna kon het feest beginnen met weer een receptie die veel belangstelling trok, waarbij menigeen het bestuur complimenteerde met hetgeen in een periode van 10 jaar op het Geneneind tot stand was gebracht, gevolgd door een grandioze feestavond voor de leden.

Prominent lid

Zonder andere tekort te doen kan als het meest prominente lid uit de Sprenkhistorie Rieneke Kusters worden genoemd. Op heel jonge leeftijd stond zij al vele uren op de baan om met haar vader Jef Kusters de bal- en slagvaardigheid te beoefenen.
Om de top te bereiken kon ook de wintertijd niet zonder trainingsarbeid worden doorgebracht. Dit ging zover dat Jef 's morgens in alle vroegte, zo rond de klok van zes, naar Helmond reed met zijn dochter. Aangezien hij zelf over een sleutel van de hal beschikte kon hij met haar daar in alle vroegte gaan trainen.
Toen het spelnivo alsmaar hoger werd kwamen de professionele trainers aan bod zoals Frits Raymakers en later Fre Meys.
Dit alles resulteerde in goede tournooiresultaten, met als grootste prestatie het behalen van het Nederlands kampioenschap tot en met 16 jaar in Heerenveen, zodat haar naam voor altijd in de boeken van de KNLTB zal voorkomen.
Tengevolge van haar goede tennisprestaties bereikte Rieneke, tot op heden de enige van de club, de A-speelstatus, hetgeen betekent dat men tot de top van Nederland behoort.
Even is ze op het professionele pad geweest, door onderleiding van Marianne van de Torre en Ted Troost te proberen ook internationaal door te breken. Het hoogst bereikte resultaat was een overwinning van een $ 25.000,00 tournooi in Tel-Aviv en ook een bronzen medaille op de Jeugdolympiade.
Men heeft van haar capaciteiten regelmatig op ons park kunnen genieten en in het bijzonder tijdens de demonstratiwedstrijd met Sandra v.d. Aa.

De laatste verharde banen

Na verloop van tijd vertoonde ook de twee overgebleven asfalt banen zoveel mankementen dat een grote onderhoudsbeurt noodzakelijk was. Na afloop van het seizoen 1987 werden deze banen en het vloeroppervlak bij de oefenmuur aan een opknapbeurt onderworpen, de kosten daarvan bedroegen f. 34.000,00.
Het bestuur was niet erg gelukkig met deze provisorische opknapbeurt en weldra bleek dat zij gelijk had want de gebreken kwamen alweer vrij snel aan het licht.
De toestand waarin de banen in 1989 verkeerde was dermate slecht, dat zij niet meer geschikt waren voor het spelen van wedstrijden. Gezien het toenmalige ledental van ongeveer 400 en de te verwachten groei was de speelcapaciteit van 5 banen te weinig.
Op 8 oktober 1990 besloot de gemeenteraad dan ook f. 53.000,00 beschikbaar te stellen voor de vervanging van het asfalt door gravel, daarmee was iedereen erg blij. De vereniging greep de kans aan om er meteen, voor eigen rekening uit de kantine opbrengsten, vier lichtmasten voor verlichting van het speelveld op te plaatsen.
In januari 1991 werd met de werkzaamheden begonnen en op 19 mei 1991, tijdens de viering van het 20-jarig bestaan, werden de banen feestelijk ingebruik genomen. Het was wethouder Cor van de Ven die met behulp van het oefenkanon de eerste ballen over de banen liet rollen.
Na 20 jaar had De Sprenk geen harde banen meer, een grote mijlpaal in de geschiedenis.