De sportieve prestaties

Zoals elke sportvereniging kende ook Milheezer Boys ups en downs in haar geschiedenis. Sportief gezien mag de periode eind jaren 50, beginjaren 60 als het hoogtepunt gezien worden, met als absolute topper de promotie naar de 4e klasse KNVB. Zowel het eerste als het tweede elftal presteerden in die tijd zeer goed. Milheeze had een goede naam en werd op de velden gevreesd. Tegenstanders uit die periode waren b.v. Someren, Deurne, Mifano, ASV, MULO etc. Toeschouwers kwamen in grote getale naar het Milheezer sportterrein. Men speelde hier wekelijks voor maar liefst 400 tot 800 toeschouwers. De magere jaren kwamen echter ook. En zoals je dat vaker ziet gaat sportieve en financiële malaise hand in hand. We praten nu over de 2e helft van de 60-er jaren, waarin 2 maal achter elkaar de degradatie onvermijdelijk was. Hoewel er later nog tweemaal gepromoveerd is via een periodetitel, hunkert het groenwitte hart toch naar een echt, onvervalst kampioenschap. Wellicht dat de jonge lichting die nu aan het werk is de droom van menig supporter kan waarmaken.

Geschorst...
Gerard Verheijen werd eens voor drie wedstrijden geschorst. Hij kreeg namelijk een trap van de tegenstander en nam dat niet. Hij draaide zich om en gaf de dader een schop onder zijn kont.  2 van de 3 wedstrijden schorsing voetbalde Gerard gewoon mee, maar in de derde wedstrijd floot de scheidsrechter die hem van het veld had gestuurd, dus dat werd uiteindelijk toch nog één wedstrijd aan de kant zitten!!!

Het 1e elftal

Het standaardteam startte in 1941 in de derde klasse. Zij vond snel haar draai  en promoveerde in 1943-1944 naar de 2e klasse. De nog jonge voetbalvereniging bereikte het eerste echte hoogtepunt in het seizoen 1947-1948 met het behalen van het kampioenschap in de 2e klasse - kring 5 van de KNVB. Men kon daar met recht trots op zijn, want het elftal werd ongeslagen kampioen!

Het verblijf in de 1e klasse was echter van korte duur, want er volgde in 1949-1950 weer degradatie. Milheezer Boys bleef knokken en presteerde het om in 1953 weer terug te keren naar de 1e klasse.

Broedertwist?
In een confrontatie tussen Milheezer Boys en Fiducia stond Harrie van den Broek opgesteld. Deze speler was net overgegaan naar De Rips en speelde dus tegen zijn oude club. Zoals vaak in die tijd was ook deze derby fair maar ook vrij hard. Harrie had geregeld, dat hij tegen zijn jongere broer Toon zou spelen, hetgeen aan hun spel natuurlijk iets extra’s toevoegde. Bij een van de botsing kwamen echter beide broers op dusdanige wijze hard met elkaar in botsing, dat Toon met een, naar later bleek vrij ernstige, knieblessure het veld af moest. Hoe ongelukkig het uitpakt bleek achteraf: Toon’s carrière kwam hiermee aan een ongewenst vroeg einde…

Aan het eind van het seizoen 1958-1959 miste Milheezer Boys op een haar na het kampioenschap in die 1e klasse. Er moest in Deurne-St.Jozef een beslissingswedstrijd gespeeld worden tegen SJVV. Heel Milheeze liep daarvoor uit: met zeker meer dan 100 fietsen vertrok een grote supportersschare naar Deurne. Dat moet een prachtig gezicht zijn geweest. Helaas slaagden de groenwitten er niet in te winnen; de uitslag bleef steken in een 2-2 gelijkspel.

De echte klapper kwam zoals gezegd in het seizoen 1960-1961. Milheezer Boys werd kampioen in de 1e klasse en promoveerde naar de 4e klasse KNVB. Dit team maakte destijds zo’n indruk, dat het nú nog tot de verbeelding spreekt.
De kampioenswedstrijd in 1961 werd in Escharen tegen Estria gespeeld. Het werd een ware volksverhuizing richting Escharen, want een 400-tal supporters reisden met de kampioenen in spe mee. Een incident echter dreigde ter plekke nog roet in het eten te gooien: na een kwartiertje brak daar de stopperspil van Estria zijn been. Het bestuur van Estria deed er alles aan om de wedstrijd te staken, maar de bezoekers uit Milheeze gaven geen krimp: zij wilden spelen! Met maar liefst 0-5 werd de wedstrijd gewonnen en keerden de kampioenen huiswaarts.

In Milheeze, waar het grote nieuws inmiddels bekend was, begaf iedereen, die niet mee was gegaan naar Escharen zich naar ‘het kruis’ om de kampioen in te halen. Voorop ging fanfare St.Cecilia, rijvereniging Isidorus en de compleet geüniformeerde korfbalvereniging MKV. Zelfs de bijna 90-jarige pastoor Simonis was aanwezig en sprak van ‘een prachtig geschenk voor de viering van het 4e lustrum’.

Milheeze was één groot feest en uiteraard werd er een receptie gehouden. Wederom liep heel Milheeze uit en het feest van het vorige weekend werd meer dan dunnetjes overgedaan.

Het debuut in de 4e klasse was meer dan voortreffelijk: de Boys beëindigden de eerste twee seizoenen met een prima klassering in de middenmoot.
Naarmate de tijd verstreek bleek het steeds moeilijker de 4e klasse vast te houden. Degradatie was dan ook onontkoombaar en het overkwam Milheezer Boys in het seizoen 1965-1966. Men nam afscheid van de 4e klasse ‘in stijl’ met een thuisnederlaag tegen Nuenen met maar liefst 2-12. De eindstand was: 6 punten uit 22 wedstrijden en een doelsaldo van 20-74.
Alsof het nog niet erg genoeg was tuimelden de groenwitten het seizoen daarna vanuit de 1e klasse afdeling Brabant nog een klasse naar beneden. Ook nu weer afscheid met een blamerende thuisnederlaag: 0-8 tegen ELI (Lieshout).

Pech en geluk...
Bij de terugkeer in Milheeze na de gewonnen Kampioenswedstrijd in Escharen bleek, dat ze iemand waren vergeten. Niet uit de bus kwam Martien van de Ven. Die bleek te zijn achtergebleven, omdat hij daar nog op de pot (W.C.) zat. Dat was domme pech voor de Milheezer aanvaller, die nu al liftend Milheeze moest zien te bereiken.
In de bus werd, veel staande in het gangpad, volop gefeest. Vlak bij Milheeze echter, vóór de afslag naar het dorp, vloog de bus bijna uit de bocht. Hier had de feestelijke intocht een vervelende wending kunnen nemen. De chauffeur nam de bocht te snel en omdat de meeste inzittenden met de neus tegen de ruiten (nieuwsgierig naar wie de club kwam afhalen) aan één kant zaten, dreigde de hele handel de bocht uit te vliegen. Het ging net goed..
Of het nu een feit is of een sterk verhaal is niet bekend, maar gehoord is het volgende: Op weg naar huis schijnt de bus nog een haas dood gereden te hebben…..

Dramatiek

Onderstaande foto’s (beide uit 1964) tonen een stuk dramatiek uit de geschiedenis van de Boys. Links stompt een nauwelijks te passeren Noud van de Ven een bal over het doel. Rechts verlaat diezelfde Noud van de Ven zwaar gewond het speelveld. In de wedstrijd tegen Stiphout Vooruit trapte een aanvaller van genoemd team de keeper vol in het gezicht. Noud was enkele uren buiten bewustzijn en moest daarna met een hele zware hersenschudding en gekneusde kaak acht weken plat. Dit betekende het einde helaas van de carrière van de Milheezer goalie.

Balvirtuoos...
Dat boosheid kan leiden tot verwijzing van het veld is iedereen wel duidelijk. Piet (Pietje in de volksmond) Nooijen werd eens uit het veld gestuurd omdat hij tijdens een wedstrijd zo kwaad werd op de eigen leider, dat hij op de bal ging zitten en er niet meer af wilde gaan…
Piet had overigens zijn eigen manier van passeren. Hij voetbalde eens tegen Deurne en had een ontzettend grote tegenspeler, die het hem met zijn lange benen keer op keer moeilijk maakte. Piet had de oplossing gevonden: hij kroop met bal en al tussen zijn benen door….

Ondanks het feit dat de vereniging, mede door de verhuizing naar de Rooiweg, beter in de jeugdspelers kwam te zitten, moest nogmaals een degradatie geaccepteerd worden. De club ging naar de 3e klasse afdeling Brabant aan het eind van seizoen 1982-1983. Gelukkig herstelde men zich snel en kon in 1987-1988 een promotie gevierd worden via het behalen van de periodetitel. De beslissingswedstrijd daarvan was in Deurne tegen Racing Boys en werd met 2-1 gewonnen.
Het seizoen 1995-1996 werd ook afgesloten met een periodetitel, waarna via een gewonnen beslissingswedstrijd tegen S.C.M.H. (Maria-Heide) promotie werd verkregen naar de 1e klasse. Na de nieuwe indeling van de KNVB werd dat 5e klasse.
Helaas moesten we hieruit degraderen in het seizoen 1997-1998 en sindsdien speelt Milheezer Boys in de laagste klasse: 6e klasse Zuid I.

Goalgetter...
Tijdens een van de beslissingswedstrijden voor de zo fel begeerde promotie wisten de Boys het (weer) eens niet te winnen. Milheeze speelde tegen Mariahout. Arie Vogels speelde toen rechts back en werd zowaar de topscorer van de wedstrijd! Hij scoorde maar liefst driemaal…… in het eigen doel!

De lagere elftallen

Uiteraard werd er bij tijd en wijle ook door de lagere elftallen gepresteerd. Het is voor dit boek onmogelijk gebleken een volledig overzicht te produceren van alle kampioenschappen bij de lagere elftallen; vandaar een greep uit deze hoogtepunten.
In de beginjaren 60 behaalde het tweede elftal zelfs 5 kampioenschappen op rij! Jammer is het, dat de voetballers er toen geen enkele keer in slaagden na een behaald kampioenschap te promoveren, waardoor de afstand met het vaandelteam helaas wat te groot bleef.

Het tweede elftal was in de geschiedenis eigenlijk regelmatig succesvol; zij behaalde menig kampioenschap.
Een bijzondere vermelding vermag de volgende stunt: op een toernooi in de jaren 60 bereikte zowel het 1e als het 2e van Milheeze de finale. Het was toen het tweede, dat de overwinning in de wacht sleepte.

Rokertje... 
Na een van de behaalde kampioenschappen van het 2e elftal kwamen de spelers feestend terug in het clubhuis. Een enthousiaste supporter trakteerde spontaan het hele team op een flinke dikke sigaar, zo’n onvervalst bolknak. Voor de rokers onder de sporters geen enkel probleem, maar de niet-rokers wisten niet goed raad met de stinkstokken. Uit beleefdheid durfden zij niet te weigeren of de sigaar weg te moffelen. Het werd een concert van geproest, gekuch en gehoest. Velen trokken rond de neus al wit weg en een enkeling ging richting groene tint. Maar goed dat er gerstenat voldoende was om deze ‘brand’ te blussen…

Een prestatie als die van het 2e in de jaren 60 werd bijna geëvenaard door het 5e elftal in de jaren 90. Dit elftal was o.m. uit een aantal voormalige 1e elftalspelers samengesteld en werd binnen 5 jaar viermaal kampioen.

De junioren

Ook de junioren deden vaak van zich spreken en lieten met diverse prachtresultaten keer op keer zien dat Milheezer Boys toekomst heeft.
Het eerste juniorenkampioenschap kan worden opgetekend in het seizoen 1947-1948. Het betreft hier een junioren B-elftal kring Deurne.

Het blijft daarna lang stil wat kampioenschappen junioren betreft. Het eerstvolgende is een kampioenschap van de Pupillen (P1) in het seizoen 1968-1969. Daarna komt er een aardige regelmaat: bijna jaarlijks is er wel een kampioenschap te vieren.
1970-1971 wordt B1 kampioen. Een hoogtepunt is ongetwijfeld het kampioenschap van A1 in 1972-1973, wat meteen gevolgd wordt door het Kringkampioenschap.

Een verder opsomming: 1973-1974 P1 kampioen. In 1975-1976 waren er maar liefst drie kampioenschappen te vieren: t.w. C1, C2 en D1. 1976-1977 B2; 1977-1978 E1 en E2; 1978-1979 D1. 1980-1981 wederom drie kampioenen: C1, C2 en E1.

Het gaat verder: 1982-1983 B1; 1983-1984 E1; 1984-1985 C1 en in het seizoen 1985-1986 werd A1 kampioen met als grootste overwinning een stand van 32-0!
1986-1987 vierden E1 een kampioenschap en datzelfde team deed dat ook 1993-1994.
In 1997 volgde een groot juniorensucces: er werden maar liefst 5 teams kampioen: A1, B1, C1, D2 en F2. In 1997-1998 werd D1 kampioen.